Eveeet sonunda bitti sanırsam. Hayatın tam ortasına, en güzel yerine çakılmış bir kazık gibi duran mefhumu başımdan savdım zannımca canlar. 5 ay 5 günden biraz az, azdan biraz fazla entrika dolu, azdan çok daha az heyecanlı, azdan uzak ara çok özlemli bir süreç atlattı ömür dediğim. Olsun "All's well that ends well" diyen Shakespeare'e kısmen hak verdiğim bir günle noktaladım bu macerayı. Mantığını bir dakikasında bile anlamadığım bu süreci telefon joker hakkımı kullanarak daha az hasarla atlattım diyebilirim. Telefonun öteki ucunda dünyanın en güzel cevaplarını alınca soru(n)ların manasızlığı bi nebze azaldı. Sonunda kazandığım özgürlüğümü yüzde 50 joker hakkımı kullanarak kendisine feda ediyorum artık bu saatten sonra. Bugün eve döndüğüm akşam üstünden beri güzel bir şarkı dinliyormuş hissiyatıyla gezmekteyim. Terminolojideki allah'ın eşeği kaybedip buldurma mevzuunu görece kısa bir süreliğine Özgürlük olarak bana sunan kosmos'a sevgilerimi sunmuyorum. Kırgın da değilim. O da seviyor oyunları.
Eşeğimi kaybettiğim o günlerde tanıştığım envayi çeşit tipi hayat tecrübesi olarak kabul edip pi'yi üç aldığımda eh işte diyorum. Olmasa da olurdu. Ama olmuş bulundu. Anladım ki hayatı ne kadar daraltırsan daralt, sistemi değişmiyor. En sadeleştirilmiş halinde bile tanıdıklarının çoğunu sevemiyorsun. Bu da öyle oldu ki zaten hiç gerek olmadı çoğunluğu sevmeye.
Artık evdeyim 3-4 günlüğüne aile saadetine vereceğim kendimi. Sonrada sevdicek sıcaklığına. Hala içimden şarkılar söylemekteyim. En umutlularından. Beynimi 5 ay önce koyduğum sudan çıkaracağım sanırım artık. Sivilde lazım olan bir organ kendisi hala. Birgün kendisine acıkırsam yerim diye cebime attığım bir avuç leblebi muamelesi yapacağım aklıma gelmezdi. O da olsun. Takımdan ayrı düz koşu bitiyor. Takımla çalışıp en kısa sürede istenen form düzeyine gelebileceğim kanaatindeyim. Ne diyordu Dar Alanda Kısa Paslaşmalarda "hayat fena halde futbola benzer". Öyle. Yediğimizden bir fazlasını hep atabilmek dileğiyle
iyi geceler canlar.
